بیماریها و ویروسهای بسیاری از طریق آمیزش جنسی امکان انتقال دارند؛ یکی از معروفترین این ویروسها، ویروس HPV است. این ویروس ویژگیهای مخصوص به خود را دارد و با علائم و نشانههای گستردهای خود را نشان میدهد. بانوان و آقایان باید اطلاعات مختصری درباره این ویروس داشته باشند تا با بروز نشانههایاش، سریعا به پزشک مراجعه کنند. البته علاوه بر بروز نشانهها، راههای دیگری هم برای تشخیص ویروس HPV وجود دارد. در این مقاله، قصد داریم راههای تخصصی تشخیص این ویروس و نکات تکمیلی آن را بررسی کنیم.
ویروس پاپیلوم انسانی، یکی از ویروسهای معروف مقاربتی است که معمولا از طریق برخورد پوست منتقل میشود. حدودا 100 نوع ویروس جهشیافته HPV در میان انسانها وجود دارد؛ نکته مهم و ناگوار این است که ممکن است یک انسان بصورت همزمان، به چندین نوع از این ویروس مبتلا شود. ویروس HPV دوره نهفتگی بسیار طولانیای دارد؛ ممکن است با گذر چندین سال نیز، این ویروس هیچ نشانی از خود بروز ندهد؛ به سبب این مسئله، راههای آزمایشگاهی تشخیص ویروس HPV اهمیت بیشتری پیدا میکنند. در ادامه این مقاله، به معرفی این راهکارها میپردازیم.
همچنین بخوانید: دکتر زنان و زایمان در تهران
در قدم اول باید این مسئله را به شما بگوییم که هیچ راه قطعی خانگی برای تشخیص این ویروس وجود ندارد؛ ما صرفا تلاش میکنیم نکاتی را به شما بیاموزیم که در صورتی بروز یکسری نشانهها، سریعا به دکتر مراجعه کنید.
مهمترین نشانه ویروس HPV زگیلها و تودههای مربوط به دستگاه تناسلی است؛ البته ممکن است که این زگیلها مربوط به یک عفونت دیگر باشند. بهرحال با مشاهده این موارد سریعا به یک پزشک مراجعه کنید.
نشانههای دیگر مانند سوزش ادرار، سوزش دستگاه تناسلی، گلودرد، گوشدرد و سردرد از جمله مهمترین نشانههای ویروس HPV هستند. نکته مهم اینجاست که اگر سوزش دستگاه تناسلی با یکی از نشانههای ثانوی ماند گلودرد و گوشدرد بصورت همزمان بروز پیدا کرد، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.
راهکارهای تشخیص ویروس HPV به دو دسته کلی سنتی و مدرن تقسیم میشود؛ در روشهای سنتی، از میکروسکوپهای الکترونی استفاده زیادی میشود اما راهکارهای مدرن بسیار گستردهتر و تخصصیتر هستند. راهکارهای مدرن تشخیص پاپیلوم انسانی به شرح زیر است:
پاپ اسمیر یک روش آزمایش بوسیله نمونه برداری است. متخصصان آزمایشگاه، با برداشت یک نمونه از دهانه رحم، انواع ویروسها از جمله HPV را تشخیص میدهند.
بوسیله دو تکنیک جذب ترکیبی و واکنش زنجیرهای پلیمراز نشانههای وجود ویروس HPV را دنبال میکنند. جالب است بدانید که روشهای مربوط به DNA بسیار سخت و طاقتفرسا بود اما این روزها، این روشها اصلاح شده و آزمایشگاهها با سهولت بیشتری آزمایشهای مخصوص را انجام میدهند.
در این روش، متخصص بوسیله میکروسکوپهای خاصی دهانه رحم را معاینه میکند و مقادیر ضایعات استوویتیت را بررسی میکند.
تست اسید استیک برخلاف برخی از تستهای دیگر، برای آقایان بانوان انجام میشود. در این تست، از یک دستمال مرطوب به برخی از وسایل آزمایشگاهی تخصصی استفاده میشود. البته به سبب برخی از نکات و پارامترهای تخصصی، تست اسید استیک چندان قابل اعتماد نیست.
قسمتی از مشکلات و عوارض مربوط به ویروس HPV، قابلتحمل اما دردآور هستند. مواردی مانند سوزش ناحیه تناسلی، زگیلهای تناسلی که رابطه جنسی را دردآور میکنند یا انواع گوشدرد، سردرد و گلودرد جزو این عوارض هستند. اما یک نکته مهمتر وجود دارد:
اگر ویروس HPV درمان نشود، در دراز مدت بسترساز مشکلات و بیماریهای بسیار خطرناکتر مانند سرطان دستگاههای تناسلی، سرطان گلو یا سرطانهای دیگر خواهد شد.
برخی تصور میکنند که وقتی ویروس HPV نشانهای از خود بروز نداده است، پس اتفاق بدی هم برای بیمار نخواهد افتاد؛ در صورتیکه این باور غلط است و هر انسانی که گمان میکند به بیماری پاپیلوم انسانی مبتلا شده، حتما باید به پزشک مراجعه کند.
در پایان، گفتن این نکته هم خالی از لطف نیست که HPV به دو نوع خوشخیم و بدخیم تقسیم میشود؛ معمولا نوع بدخیم آن، موجب سرطانها خواهد شد.
پزشکان و متخصصان راهکارهای بسیاری را برای جلوگیری از انتقال این ویروس پیشنهاد میکنند. بخشی از این راهکارها، بسیار ساده و بدون دردسر هستند و برخی دیگر، با اندکی دشواری همراه هستند ولی نکته اصلی اینجاست، که همه این راهکارها ریسک ابتلا به ویروس HPV را تا حدود زیادی کم میکنند.
راهکار اول: استفاده از وسایل پیشگیری در هنگام نزدیک؛
سادهترین و بیدردسرترین راه برای جلوگیری از هرگونه عفونت مربوط به دستگاه تناسلی، استفاده از انواع وسایل پیشگیری است. این نکته را بخاطر داشته باشید که امکان انتقال ویروس HPV با استفاده از کاندوم تا 80 درصد کاهش پیدا میکند.
راهکار دوم: واکسیناسیون؛
آزمایشهای بسیار گستردهای برای بررسی نقش واکسنها گوناگون در ابتلا به HPV انجام شده است؛ زمانی که نتایج را بررسی کنید، به چند نتیجه کلی میرسید:
اول اینکه واکسنهای این ویروس بصورت قطعی از آن پیشگیری نمیکنند اما در برخی موارد هم جوابگو بودهاند.
دوم اینکه این واکسنها در درازمدت چندان بررسی نشدهاند و ممکن است با وجود ایمنسازی کوتاهمدت، با گذر زمان بیمار ایمنی خود را از دست بدهد.
سوم اینکه اکثر آزمایشهای مربوط به واکسن HPV بر روی بانوان زیر 26 سال انجام شده است و متاسفانه بانوان سالمند کمتر مورد آزمایش قرار گرفتهاند.
راهکار سوم: محدودیت در ارتباط جنسی.
بیماریهای مقاربتی عمدتا خطرناک و دردسرساز هستند؛ نکته مهم هم اینجاست که عمدتا از طریق برقراری رابطه جنسی انتقال پیدا میکنند. این نکته مهم و کلیدی را فراموش نکنید که مهمترین و کاربردیترین راه برای پیشگیری از ویروس HPV یا هر ویروس مقاربتی دیگر، محدود کردن دامنه روابطی جنسی است.
سخن آخر
راهکارهای خانگی و آزمایشگاهی متعددی برای شناسایی HPV وجود دارد؛ هر پزشک یا آزمایشگاه، یکی از این راهکارها را بر دیگری ترجیح میدهد و بیماران را به انجام آن آزمایش ترغیب میکند. علاوه بر اینها، راهکارهایی مانند استفاده از کاندوم، محدودیت در رابطه جنسی و واکسیناسیون در جلوگیری از انتقال ویروس HPV موثر هستند. فراموش نکنید که پیشگیری از بیماری، همیشه بهتر از درمان آن است.